Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur;
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.

Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere
curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad
cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et
progressionem persecuti sunt.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Bork: Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Sumenda potius quam expetenda.: Istic sum, inquit.
Bork: Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quonam, inquit, modo? Sed fac ista esse non inportuna; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;